Як я купив героїн і став зарабляць більш за маўклява родыцаў
Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.
Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.
Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.
Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.
| Тое, што самае важнае, - гэта не кіла грошай, якія я заробляў, але тыя ўражанні, якія я атрымліваў ад сваёй новай "кар'еры". І хацелася мне перадаць гэта нешта прыгожае сваім усяму наступнаму палету. |
Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.
І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!
Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.
Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.
Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.
У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.
На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!
Эта история навеяна нашими безумными приключениями с девочкой, когда мы решили пойти на все, чтобы весело провести время. Именно в тот день я решил купить закладки и позвать ее к себе.
Поначалу все шло гладко. Я нашел скорость у своего мазного друга, который всегда помогает мне в таких делах. Он дал мне контакт, и я даже не мог поверить, что через час у меня уже был героин в руках. Вот это скорость! Все остальное казалось простым головняком по сравнению с этим.
Когда девочка пришла, я принялся готовить наши дозы. Но вот факап! Я перепутал порции и она закружилась от передозировки. Еле успокоил ее и понял, что нужно быть более осторожным с дозировкой. Было страшно, но все обошлось.
Решив отвлечься от неприятностей, мы включили сериал. "Брейкинг бед" - мой любимый сериал. Это было наше увлечение, которое помогало забыть о всех головняках и проблемах. Мы обожали смотреть его вместе.
Глядя на экран, мы просто фланировали по улицам Вудленда, втягивались в волнующие приключения Волтера Уайта и Джесси Пинкмана. Каждая серия казалась для нас новым испытанием и захватывала до самого финала. Уже с третьей серией мы начали добирать кекс, потому что хотели окунуться полностью в атмосферу сериала.
Наше времяпрепровождение было настолько завораживающим, что мы не замечали, как летит ночь. Для нас каждая минута была драгоценной и мы не хотели отпускать ее. Имхо, в тот момент все вокруг было просто идеальным.
| Моменты |
Мои эмоции |
Впечатления девушки |
| Сцена с разрушенным RV |
Нахлынули воспоминания обо всех наших собственных фланированиях и незабываемых приключениях. |
Она была так вовлечена в сериал, что просто не могла оторваться от экрана. |
| Момент, когда Уолтер придумывает новые схемы |
Меня это вдохновляло и придавало мне энергию, чтобы справиться со всеми головняками. |
Она смотрела на меня с восхищением и полностью погружалась в мои рассказы о собственных планах и идеях. |
| Финальная сцена последнего эпизода |
Это был такой шок и волнение, что я чувствовал себя настоящим наркоманом, жаждущим еще. |
У нее слезы на глазах и она просто молча обнимала меня, понимая, что это был наш личный финал. |
Мы провели такой незабываемый вечер, но мне хочется подчеркнуть, что это было всего лишь одно приключение из множества, которые мы пережили вместе. Каждый раз, когда мы решали заняться чем-то таким чудовищным, это становилось настоящим испытанием и проверкой нашей силы. Мы были готовы идти на все ради веселья и адреналина. Но я не скажу, что это было правильно. Это была глупость и опасность, с которой мы справлялись только благодаря своей наивности и безрассудству. Но это была жизнь наших молодых и безумных годов. И мы ни о чем не жалеем.